Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ (ΑΠΟ ΜΥΝΗΜΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΑΣ )



μέσα του 2005, 25 χρονών, χωρις να εχω ιδιαίτερες επαφές με τα θεία εκτος απο τον σταυρο που εκανα το βραδυ πριν κοιμηθω, μου διεγνώσθηκε καρκίνος των λεμφαδένων, ξεκινησα εσπευσμένα χημειοθεραπεια στο Θεαγένειο Αντικαρκινικό Νοσοκομειο Θεσσαλονίκης. Εκεινη την χρονια, που -τυχαιο?δεν νομιζω- εκλεινε περιπου 20 ετία απο την εκρηξη του τσερνομπιλ οπου ειχαν πει οτι θα φαινοντουσταν και τα αποτελεσματα στα τοτε παιδια- το Θεαγενειο ειχε αυξηση νεων ανθρωπων με λεμφωματα. Ξεκινησα εξετασεις στισ εξετασεις. Μεταξύ αυτων επρεπε να κανω ενα οστεομυελογραφημα απο το οποίο αποσπουν ενα μικρο κομματακι οστου απο την λεκάνη και ανοιγουν και μια τρυπουλα στο οστο για δειγμα μυελου. Με ειχαν προιδεασει διαφοροι οτι ποναει και πηγα..πονωντας απο προν. Μου εκαναν αρκετη ξυλοκαινη και ξεκινησαν την ανασκαφη, με τον φοβο οτι θα πονεσω αρχισα να κλαιω. Ημουν πολυ εγωιστρια στην ζωη μου και πρωτη φορα αισθανθηκα την αναγκη ενος χεριου να με κρατησει. Της νοσοκομας διπλα μου. Αυτο που δεν περιμενα ηταν οτι θα εχω πολυ γερα κοκκαλα... Προσπάθησαν μία..δυο.. φωναξαν και μια ''μπρατσωμενη'' γιατρο να προσπαθησει να σπασει ενα κομματακι αλλα τιποτα. Η αληθεια ηταν -τωρα που το σκεφτομαι- οτι δεν ηταν αβασταχτος ο πονος μεχρι εκεινη την στιγμη αλλά με την σκεψη οτι θα ακολουθουσε κατι ξαφνικο, τρομοκρατηθηκα. Οι δυο γιατροι κοιτουσαν ο ενας τον αλλον και ειπαν να με αφησουν να ηρεμησω και να ξαναπροσπαθησουν αυριο. Εκεινη την στιγμη εστριψα το κεφαλι μου και πανω απο το κρεββατι του νοσοκομειου ηταν ενα μικρο εικονακι του Αγιου Νεκταρίου που καποιος ειχε αφησει εκει. Αυθορμητα εταξα με δακρυα να με βοηθήσει ο Αγιος και να κανει να σπασει το κομματακιπου ήθελαν. Τοτε με ρωτησαν αν ηθελα να προσπαθησουν μια ακομα φορα και χωρις να το σκεφτω μουρθε το ναι στο στομα. Ξαναπροσπαθησε η πρωτη γιατρος και ..το καταφερε αμεσως και χωρις σχεδον καθολου πονο! Μαζι με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευαγγελίστριας της Τηνου και τις ευλογιες του Αγιου Νεκταρίου -και μετά απο πολλές συμπτώσεις στην διάρκεια της χημειοθεραπείας που με βοηθησαν να μην θλιβομαι - έγινα καλά σε μολις 6 μήνες και μέχρι σημερα 2013 ειμαι καλά. ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!